مطلبی درباره خطبه سخنرانی

امروزه سخنرانان و خطبا خطبه را جزء لاینفکّ سخنرانی می دانند، امروزه به جرأت می توان گفت سخنرانی و خطابه ای توسط خطبا صورت نمی گیرد، مگر آن که در ابتدا آن خطبه خوانده می شود.
خطبه لزوما نباید به زبان عربی و طولانی باشد بلکه گاهی مقتضای حال می طلبد خطبه کوتاه و یا به زبان فارسی، شعر یا نثر باشد، زیرا  با توجه به اینکه اغلب مخاطبین ما زبان مادری شان فارسی است و شناخت کمی نسبت به زبان عربی دارند شنیدن خطبه ی عربی برای شان جذابیت چندانی ندارد چون معانی و مفاهیم آن را درک نمی کنند و اصولا به همین دلیل است که مخاطب تازه بعد از خطبه ی سخنران، خود را آماده شنیدن سخنان سخنران می کند،  اکثر مبلغین در سخنرانی های شان به خطبه های معدودی اکتفا کرده و آنها را برای هر سخنرانی با هر موضوع و مناسبتی، و هر مخاطب با هر سطح سواد و موقعیت اجتماعی پیاده می کنند، حال آنکه شنیدن خطبه ی فارسی برای بعضی از مخاطبین بسیار جذّاب است چرا که معانی را می فهمند، مفاهیم را درک می کنند، از ابتدا و شروع سخن با سخنران همراه می شوند  حتی گاهی دیده می شود مخاطبینی که در حال ترک مجلس هستند به محض شنیدن این نوع خطبه خوانی، به دلیل جذّابیت و جدید بودن آن از ترک مجلس منصرف شده و در صف مخاطبین باقی می مانند. 
با توجه به اهمیت قرائت خطبه در ابتدای سخن بر آن شدیم تا بحثی تخصصی و کاربردی در رابطه با خطبه ارائه دهیم.

معرفی تعدادی از خطبه های کوتاه

خطبه یک:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ، الْحَمْدُ لِلَّهِ إِجْلَالًا لِقُدْرَتِهِ، وَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ خُضُوعاً لِعِزَّتِهِ، وَصَلَّی اللَّهُ عَلَی مُحَمَّدٍوَآلِه‌.
الکافی   ج 5 ص:374 باب خطب النکاح ، منقول از امام رضا علیه السلام

ترجمه:
به نام خداوند بخشنده ی بخشایشگر، حمد برای خداست به علت با شکوه بودن قدرتش و هیچ معبودی جز«الله» نیست به علت خاضع بودن برای عزتش، و درود خدا بر محمد و آلش.

خطبه دو:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ، الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ، وَ الصَّلاةُ عَلَی سَیِّدِ الخَلائِقِ أجمَعینَ، مُحَمَّدٍ وَ عِترَتِهِ الأقدَسینَ.
بحار الانوار ج 107 ص:43

ترجمه:
به نام خداوند بخشنده ی بخشایشگر، حمد و سپاس مخصوص خدایی است که پروردگار جهانیان است،و درود بر سرور همه مخلوقات محمد(ص)و خاندان مقدسش.

میلاد پیامبر اسلام محمد مصطفی صلی الله علیه وآله (17- ربیع الاول)
اَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیم‌، بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ، الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی مَنَّ عَلیْنَا بِمُحَمَّدٍ نَبِیِّهِ، صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ دُونَ الْأُمَمِ الْمَاضِیَة،ِ وَ الْقُرُونِ السَّالِفَةِ،  اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ أَمِینِکَ عَلَی وَحْیِکَ، وَ نَجِیبِکَ مِنْ خَلْقِکَ، وَ صَفِیِّکَ مِنْ عِبَادِکَ، إِمَامِ الرَّحْمَةِ، وَ مِفْتَاحِ الْبَرَکَة
صحیفه ی سجادیه ص46 دعای دوم(با تغییرات)
وَ عَلَی آلِه وَ ِاَصحابِهِ.

ترجمه:
پناه می برم به خدا از شر شیطان رانده شده، به نام خداوند بخشنده ی بخشایش گر، حمد و سپاس خداوندی را که بر ما منّت نهاد و پیامبر خود محمّد (ص) را به رسالت بر ما فرستاد، این نعمت ویژه ی ما بود و امتهای گذشته که در قرنهای پیشین می‌زِیسته اند بی‌بهره از آن بودند، بار خدایا، بر محمد که امین وحی توست، برگزیده از میان آفریدگان توست، دوست مخلص از میان همه بندگان توست، آن امام رحمت و کلید برکات، درود بفرست‌، و همچنین بر خاندان و یارانش.