مباحثی پیرامون مباهله

مباهله در لغت
«مباهله» در اصل از ماده «بهل» (بر وزن اهل) بوده و به رها کردن و برداشتن قید و بند از چیزی گفته می شود[1].

مباهله در اصطلاح
مباهله در اصطلاح قرآن و روایات و غیر آنها، به معنای ملاعنه (لعن و نفرین کردن دو طرف به یکدیگر) است؛ این گونه که هرگاه دو گروه یا دو نفر درباره ی مساله ای مهم، مانند مسائل مهم مذهبی با هم گفتگو کرده و به نتیجه ای نرسند، در یک جا جمع می شوند...

دلالت آیه ی مباهله بر خلافت بلا فصل امام علی (ع)

درآمد:
یکی از دلایل متقن و مستند بر امامت و خلافت حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام آیه شریفه مباهله است. در این آیه خداىْ تعالی به پیامبرش دستور می دهد که مجادله کنندگان با حق را به مباهله فرا خوانَد تا هردو گروه به همراه فرزندان، زنان و کسانی که به منزله نفس و جان ایشانند در این امر شرکت کنند. خداىْ تعالی خطاب به رسول خویش می فرماید ...

مباهله در کلام معصومین (علیهم‌السلام)

1- در کلام امام علی علیه‌السلام
به دنبال امتناع امام علی علیه‌السلام از بیعت با ابوبکر، میان آن حضرت و ابوبکر بحث و گفتگویی درگرفت. ابوبکر با تمسک به حدیثی از رسول خدا درصدد توجیه کار خویش بود و در مقابل امام علی علیه‌السلام با او احتجاج می‌کرد و از او در مورد شایستگی‌های خود اعتراف می‌گرفت و شبیه همین احتجاج را آن حضرت با اصحاب شوری بعد از مرگ عمر نیز داشت. هر دو حدیث به حدیث منا شده معروف است ...