تقوی در نهج البلاغه

تقوی در نهج البلاغه
تقوا از رایجترین کلمات نهج البلاغه است. در کمتر کتابی مانند نهج البلاغه بر عنصر تقوا تکیه شده است، و در نهج البلاغه به کمتر معنی و مفهومی به اندازه تقوا عنایت شده است. تقوا چیست؟
معمولاً چنین فرض می‌شود که تقوا یعنی «پرهیزکاری» و به عبارت دیگر تقوا یعنی یک روش عملی منفی، هر چه اجتنابکاری و پرهیزکاری و کناره‌گیری بیشتر باشد تقوا کاملتر است.
طبق این تفسیر اولاً تقوا مفهومی است که از مرحله عمل انتزاع می‌شود، ثانیاً روشی است منفی، ثالثاً هر اندازه جنبه منفی شدیدتر باشد تقوا کاملتر است.

اخلاص امام على (علیه السلام)

اخلاص امام علی (علیه السلام)
1 ـ ابن شهرآشوب گوید: وقتی امیر مؤمنان (ع) بر عمرو بن عبدود دست یافت او را ضربت نزد و نکشت، او به علی (ع) دشنام داد و حذیفه پاسخش داد، پیامبر (ص) فرمود: ای حذیفه ساکت باش، خود علی سبب درنگش را خواهد گفت. آنگاه علی (ع) عمرو را از پای در آورد. چون به حضور رسول خدا (ص) رسید پیامبر سبب را پرسید، علی (ع) عرضه داشت: او به مادرم دشنام داد و آب دهان به صورتم افکند، من ترسیدم که برای تشفی خاطرم گردن او را بزنم، از این رو او را رها کردم، چون خشمم فرو نشست او را برای خدا کشتم. (1)

مختصری در مورد امام علی (ع)

امام علی بن ابی طالب بن عبدالمطلب بن هاشم بن عبدمناف در سیزده رجب سال سی‌ام عام الفیل، یعنی 23 سال پیش از هجرت نبوی در درون کعبه معظمه دیده به جهان گشود. (1)
پدرش ابوطالب بن عبدالمطلب، که با عبدالله بن عبدالمطلب پدر حضرت محمد (ص)، برادر اعیانی و مادرشان فاطمه بنت عمرو بن عایذ مخزومی بود. (2)
مادرش فاطمه بنت اسد بن هاشم بن عبد مناف بود. وی از جمله بانوان گروه نخست بود که به پیامبر (ص) ایمان آورد و مسلمان شد و...

در مورد ایمان عبد المطلب

آیا عباس بن عبد المطلب و فرزندانش از نظر شیعه کافر هستند؟

پرسش:
شیعه بعضی از افراد برجسته اهل بیت را به صراحت کافر قرار داده اند؛ مانند عباس عموی پیامبر (ص) که شیعه می گوید که این آیه درباره او نازل شده است که: "وَ مَنْ کانَ فی‏ هذِهِ أَعْمى‏ فَهُوَ فِی الْآخِرَةِ أَعْمى‏ وَ أَضَلُّ سَبیلاً" ؛ و هر که‌ در این‌ دنیا کور باشد (یعنی: کوردل‌ و فاقد بصیرت‌ معنوی‌ باشد به ‌طوری‌ که‌ توان‌ نگرش‌ در حجت ها، آیات‌ و برهان های‌ خداوند را نداشته‌ باشد) پس‌ او در آخرت نیز نابینا و گمراهتر است. الإسراء: 72. و پسر عباس، عبدالله بن عباس که دانشمند امت و مفسّر قرآن بود را کافر قرار داده اند؛ در الکافی جمله‌ای درباره عبدالله بن عباس آمده که به کفر او اشاره مى کند و می گوید: که او جاهل و بی عقل بوده است! و در رجال الکشی آمده است: «اللهم العن ابنی فلان و أعم أبصارهما، کما عمیت قلوبهما»! «بار خدایا فرزندان فلانی را لعنت کن و چشمهایشان را کور کن چنان که دل هایشان را کور کرده‌ای....». شیخ و عالم شیعیان حسن المصطفوی در توضیح این عبارت می گوید: آنها عبدالله بن عباس و عبیدالله بن عباس هستند.

نمونه هایى از فضایل امام جواد (ع)

از جانب مادرم فاطمه (س) طواف کنید
1- موسی بن قاسم گوید: به أبی جعفر ثانی (امام جواد) (ع) گفتم: خواستم به عوض شما و پدرتان طواف کنم، ولی می‌گویند از طرف اوصیاء، طواف صحیح نیست؛ فرمود: نه، هر قدر بتوانی طواف کن، این کار جایز است.
بعد از سه سال، به آن حضرت گفتم: من از شما اجازه خواستم که از جانب شما و پدرتان طواف کنم، اجازه فرمودی، آنچه خدا خواست از طرف شما طواف کردم، بعد چیز دیگری به نظرم آمد و به آن عمل کردم؟ امام فرمود: آن چیست؟

دوازده قطره از دریای فضایل جوادالائمّه

(1)
ابن قیاما نامه‌ای کنایه آمیز به امام رضا (ع) نوشته بود. گفته بود: تو چه امامی هستی که فرزند نداری؟
حضرت با ناراحتی جواب داده بود: «تو از کجا می دانی که من فرزندی نخواهم داشت. به خدا شب و روز نمی‌گذرد جز این که خداوند به من پسری عنایت خواهد کرد که به سبب او میان حق و باطل را جدایی می‌دهد»1

(2)
وقتی امام جواد (ع) به دنیا آمد، امام رضا (ع) فرمود: «حق تعالی فرزندی...

یورش به خانه امام هادی (ع)

یورش به خانه امام هادی
در زمان متوکل بارها به خانه حضرت هادی در مدینه و حتی در سامرا و معسکر هجوم بردند تا اسلحه و یا مواردی را که نشان از توطئه ضد حکومت دارد به دست آورند ولی همواره شکست خورده و ناکام بازگشتند.
در گزارشی آمده است: مادر متوکل نسبت به مقام امام علی النقی (ع) اعتقادی به سزا داشت. روزی متوکل مریض شد و جراحتی پیدا کرد که اطباء از علاجش درماندند. مادر متوکل نذر کرد اگر خلیفه شفا یابد مال فراوانی خدمت حضرت هادی (ع) هدیه فرستد. در این میان...

عصر امام هادی (ع) عصر مهدویت گرایی

عصر امام هادی عصر مهدویت گرایی
زمانی که امام هادی (ع) متولد شد و پس از امام جواد (ع) ولایت و امامت امت را به دست گرفت، تفکر مهدویت به شدت در جامعه رو به افزایش بود. این مسئله اختصاصی به شیعیان و علویان نداشت. از آن جایی که عباسیان خود از بنی هاشم بودند و تفکراتی مشابه تا عصر آغازین عباسی داشتند و بر این باور بودند که در زمانه‌ای، جور و ظلم و بی عدالتی افزایش می‌یابد و از نسل نهم امام حسین (ع) شخصی همنام و هم کنیه حضرت پیامبر، زاده می‌شود و به عنوان مهدی امت، حکومت جهان را در دست می‌گیرد و نظام عدالت محور ولایی را ایجاد می‌کند. این تفکر در میان اهل سنت نیز بخاطر وجود روایات بسیاری از پیامبر (ص) وجود داشت.

شمه ای از اخلاق باقری (ع)

در ضمن سخنانش می‌فرمود: مصافحه کردن کدورتهای درونی را از بین می‌برد و گناهان دو طرف - همچون برگ درختان در فصل خزان - می‌ریزد. امام باقر علیه السلام در صدقات و بخشش و آداب اسلامی مانند دستگیری از نیازمندان و تشییع جنازه مؤمنین و عیادت از بیماران و رعایت ادب و آداب و سنن دینی، کمال مواظبت را داشت. می‌خواست سنتهای جدش رسول الله (ص) را عملاً در بین مردم زنده کند و مکارم اخلاقی را به مردم تعلیم نماید.