-
-
۲۰۹
گلستان فطرت
در میان موجودات عالَم تنها انسان است که می تواند راه کمال بپیماید و صفت حضرت حق را در خود متجلّی سازد. نه ملائک را چنین استعدادی است و نه موجود دیگری می تواند به چنین مقامی برسد. سرّ این عظمت روحی در این است که در فطرت آدمی بذرهای رشد و اعتلا نهاده شده و او را مستعدّ تقرب به حق تعالی کرده است. اگر فضای زندگی سالم باشد و عطر دل انگیز ارزش های الهی و انسانی در آن به مشام برسد و اگر بندگی خدا سرلوحه زندگی آدمی باشد، این بذرها رشد می کنند، سر بر می آورند و گلستان فطرت را با همه زیبایی هایش به نمایش می گذارند. امّا به شرط این که بتواند استعدادهای نهفته این گلستان را از قوّه به فعل آورد و به سوی علم و دانش قدم بردارد.